Yenigün Gazetesi
“Özgürce” Makale Yazısı
17 Temmuz 2011
Duymadık demeyin, yarın YENİGÜN çıkıyor!
4120 gün geçmiş aşağıda sunacağım yazıdan bu yana. Yenigün’ün bir gün sonra14 Şubat 2000’de çıkacağını o günlerde yazı yazdığım gazetede, bir gün önce bildirmiştim. Umutsuz dolaşan merhum Necdet Güngörsün’e tam destek vermişim. Moralini bozmamışım. Sade sözle değil, yazımla, imzamla da tam destek vermişim rahmetliye. Sağ olsaydı da günlük satışının dört binlere ulaştığını görseydi, ne kadar iyi olurdu. Ahhhh, ah! Dinlemedi beni. İçti durdu sigarayı. Ne kavgalarımız oldu bir bilseniz sigara yüzünden…Ne sevgili Hasan Uyar dostum, ne de Güngörsün dinlemediler. Hep rahmetle anıyorum. İşte 12 yıl önceki yazım. Lütfen okuyunuz.
Duymadık demeyin!
Duyduk, duymadık demeyin. Sakarya’da en çok okunan, en yaşlı ama genç yazan size müjdeyi veriyor. 9 Eylül 1989 günü okurlarına veda eden Sakarya’da Yenigün yarın (14 Şubat) okurların hizmetine giriyor. İster inanın, ister inanmayın, bir eğitimci olarak Tanrı tanığım, seviniyorum. Neden sevinmeyeyim? Daha iyi bir gazete hazırlanıp okurlara sunmak için gazetemizin mensupları ile Yenigün’ün mensupları yarışacaklar. En iyisini verebilen yaşama olanağı bulacak. İki tarafı dinliyorum, iddialılar. İnsanlarımıza hizmet için yapılan bu iddiaya elbette seviniyorum. Ama satış rekorunu Adapazarı sürekli elinde tutacaktır, buna yürekten inanıyorum.
Yarın sabah tüm büfelerde Adapazarı Gazetesi gibi ikinci ofset bir yerel gazete daha satılacak. “Sakarya’da Yenigün” Gerçek Sakaryalı, gerçek Adapazarı ve gerçek aydını iseniz, samimane söylüyorum, ikisinden de almanızı öğütlerim. Her ikisi de yaşama olanağı, gelişme, güçlenme daha çok basma ve teknolojik yönden daha gelişmiş hale gelmelerini içtenlikle isterim. Hem de çok isterim…
“Amacımız” başlıklı yazıdan başlayarak kırk yıl hizmet verdiğim Yeni Sakarya Gazetesi’nin sahibi Hasan Uyar’ın çekingenliği yüzünden ofsete geçmeyeceğini, Uyar’ın çiçeği çiçek olarak kalacağına göre iki ofset gazete çok güzel hazırlanan, temkinli yayını elli yıla yakın süredir sürdüren Yeni Sakarya elbette Türk toplumuna, Türk demokrasisine, insanlarımıza en iyi hizmeti vereceklerdir.
Gerçek aydınlar, Adapazarlılar, Sakaryalılar! Sudan sigardan çok ucuz bu yerel gazetelerin üçünden de birer alıp okusalar, okutsalar ne kadar iyi olur değil mi? Çok değil, üçer beşer bin basılsalar. Her gazeteyi üçer beşer kişi okusa sorun çözülmüş olur.
Çok cafcaflı bir kokteylle işe başlıyorlar. Şair mi desem, tiyatrocu mu desem, babası Düzce-Cumayeri’nden öğrencim olan Oktay Sarı ballandıra ballandıra anlatıp duruyor. Bir de bahse girdi benimle. Bahsin konusu aramızda kalsın emi…
Yerel gazetecilik çok güç. İyi yazılar pek takdir toplamaz, çok çabuk unutulur. Eleştiri yazıları unutulmaz. Çok zaman suçlu görülürsünüz. Örnekler pek çok…
Yazımın dibinde telefon numaram var, arayanlar oluyor. Bulamıyorlar gazeteyi arıyorlar. İyi niyetli insanlarımız moral veriyorlar. Belki nezaketten, belki de cidden söylüyorlar, çok iyi yazıyormuşum. Hasan Pulur’un Sakaryalısı olmuşum, Sakarya’nın Ahmet Vardar’ı olmuşum. Yakıştırma bu. Telefon edenler, karşılaşmalarımızda övücü sözler edenler gerçekten değer verilecek kişiler. İsimlerini vermiyorum ama bilin ki yabana atılacak insanlar değil. Saygılı, engin deneyimli, bilgili, titri olan insanlar. Ama az okur-yazar, saf köylü, kendi insanlarımız da var, sürekli yazılarımı okuyup alkışlayanlar. Sevinenler, kutlayanlar, tümüne içten teşekkür ederim. Sağ olsunlar, gerçekten çok güzel moral veriyorlar.
Sayın Başbakan Bülent Ecevit “Muhabirlikten gelmedim. Köşe yazarı olarak basın dünyasına girdim,” dedi Hürriyet gazetesinin bir yazısına. Oysa canlı tanığım, Küçük Hakkı ile girdiler basına. Köşe yazarlığı önerildi. Yazdım, faksladım.
Kendi yazıp kendi yayımlayan bir basın mensubu değilim. Arifiye’de “Köylüler Dergisi”nde başladım. Ankara’da “Ülkü Dergisi”, İstanbul’da Tanin Gazetesi’nde sürdürdüm. 1948’de Adapostası Gazetesiyle yerel basına geldim. Dile kolay, 54 yıl ara vermeden.
Evet, nice 54 yıllara daha… Birlikte yıllar geçirmeyi dilerim.
Tekrar buluşmak dileğiyle… Sevgiler, saygılar