Hemşehrilerimizin son aylardaki gündemini oluşturan bu denklemin çözülmesi şüphesiz herkesi rahatlatacaktır. Öncelikle Türkiye’nin bu problemlerinin çözümlerinin aynı tarihlere rastlaması bir tesadüf müdür, yoksa belirli bir planlamanın sonucu mudur? Şüphesiz ki bir planlama sonucudur. Askeri yönden sıkıştırılmayan Türkiye,  önce ekonomik kriz, sonra AB üyeliği, Kıbrıs’ta taviz ve Irak’ta Batı’nın petrol oyununa figüran yapılmak istenmektedir.

İrak’la Kıbrıs aslında birbirine bağımlı iki noktadır. Birinci noktada petrol kuyuları, ikinci noktada Yumurtalık ve Ceyhan’da boşaltma terminalleri bulunmaktadır. Kıbrıs işte bu boşaltma terminallerinin güvenlik anahtarıdır. Garip bir tesadüftür ki Irak’ta ve Kıbrıs’ta Türkiye olmadan Batı başarılı olamaz. O halde Batı için Türkiye sıkıştırılmalı, zayıf düşürülmelidir. Ya da satın alınmalıdır. Oyunun bütün özeti budur.

Batının jeopolitik süreçte enerji kaynaklarına sahip olma düşüncesi ya da diğer bir ifade ile hayat sahalarını jeopolitik noktalara ve enerji sahalarına genişletme amacı aslında “Yeni Dünya Düzeni” ya da “Globalleşme” olarak ortaya çıkmaktadır. Batı, bizi kendi çıkarlarını gerçekleştirmek için iki seçenekle karşı karşıya bırakmaktadır. Ya ortaklık, ya uşaklık. Eğer biz büyük devlet olmanın gereklerini yerine getirsek stratejik ortak, getiremezsek uşak olmak sonuçları ile karşılaşacağız.

Sömürgeciliğin mucidi batılı dünya şirketleri, hakim oldukları devlet ve ekonomi idareleri ile diğer ülke ve devletlerin içinde kendilerine hayran, işadamları, idareciler, sanatçılar, siyasi elemanlar temin etmektedirler. Bunlarla o ülkelerin ekonomilerini, siyasetlerini, kültürlerini hatta ulusal hedeflerini kendi çıkarları doğrultusunda değiştirebilmektedirler. Ve bu yolda büyük paralar harcamaktadırlar.