Bizim burada  İmar Denetimlerinden kast ettiğimiz çok yönlü denetimlerdir.Bunların birincisi “Devlet Denetimidir”.Bu kapsamda İçişleri Bakanlığı’na bağlı Mülkiye müfettişleri yıllık denetimleri sırasında bu konulara bakabilirler.  Veya bölgeden sorumlu “Anıtlar ve Tabiat Varlıklarını Denetleme Kurulları” eski tarihi eserler ve yeşil alanlar konusunda denetim yaparlar.Ufak belediyeleri ise Valiliğe bağlı İl Özel İdaresine bağlı Mahalli İdare Şeflikleri” denetleyebilirler.Aslında resmi denetim mekanizmaları olmakla beraber işlevleri pek işletilmez. Bunun nedeni iktidar partisinden “korkulması” ve “çıkar ortaklığına katılımdır”.Ancak gözlerden kaçırılamayacak kadar açık veya ihbar çok yüksek makamlardan gelirse devreye giren “ağır bir imar bürokrasisinden” söz edilebilir.

Daha çok “mali konularda” denetim özelliği kazanmış örgütler tarafından yapılan imar denetimleri pek bir fayda vermez.Bu konuda uzman elemanlardan oluşmuş yeni denetim birimlerine ihtiyaç bulunmaktadır.Önemli olan İmar düzenleme yetkisi verilen Belediyelerin denetimidir.İlgili yasaları Ahmete’ e ve Mehmet’e farklı uygulayan resmi görevlilerin ve imar komisyonlarının kararlarını ve bu kararların nasıl uygulandığını denetlemek “yolsuzluğu” büyük ölçüde önler.

Bu konuda hiçbir bilgi ve tecrübesi bulunmayan partili delegeleri özellikle “İmar Komisyonları” na seçmek çoğu zaman faydadan çok zarar getirir.Bazen çok profesyonel geçinen mimar ve mühendislerde bu yerlerdeki konumlarını kendi çıkarları için kullanabilirler.İyi araştırılırsa bazı mühendislik bürolarından geçmeyen “imar tadilatları” ilgili kurullarda pek kabul edilmezler. O halde ilk yapılacak şey harama el uzatmayacak onurlu insanları göreve getirmektir.

Bu konuda ilk defa göreve gelen belediye başkanlarını da eğitmek ya da tecrübeli danışmanlarla donatmak yerinde olacaktır.Çünkü etraf doğruluk gömleğini giymiş sahtekarlarla doludur.