Adapazarı ekibi değişirken gazetenin isim babalarından biri olduğumdan gazete sahibinin babası, amcası eski öğrencim olduğundan, yeni ekiple çalışmayı yeğlemiştim. Dünyada en zor işin insanları tanımak olduğunu hep biliriz. Biliriz, ama iyi niyetimizle sürekli yanılırız… Bu olayda olduğu gibi.

Sezai masalvari bir açıklama yaptı. “Gazetenin ilkeleri” varmış. Sayıları hiç de az olmayan dergi ve gazetelerde yazdım. İlkelerini çok iyi bilirim. Hiç birinin ilkeleri arasında “47 yıllık bir gazeteyle, sahibi ile ilgili yazı yayımlanmaz. İlkesi olmaz.

Yayımlanmayan yazım siyasi, ideolojik falan-filan değildi. Vefa dolu, bir emek sahibinin çalışmalarının değerlendirilmesiydi. Tek satır yalan değildi. Gerçeğin ta kendisiydi. Suçu neymiş övdüğüm Hasan Uyar’ın deneyimi, yeteneği ola, anlaşmalarda en çok güvenilen, sonra onuru ile oynanan, dışlanan birinden teknolojik değişimde yararlanması, aylardır sigortasız, parasız çalıştırılan bu yetenekli kişinin ortada, işsiz kalmasını ilkeleri arasına almışlar. Onu istiyorlarmış. Oysa kendileri yanında gerçeğin yorumları gibi olmadığını telefonla ayrı ayrı yerlerden konuşarak ortaya koydum. “Hayır adamlarımızı aldı” uyduruk, asılsız gerekçeyle çok sevdiğim iki dostuma sözcüklerle saldırdılar. Mertçe, açıkça, Matur’a telefonda aynen;

“O yazı yayınlanmazsa, o yazı YENİGÜN Gazetesi’nde yayımlanan ilk yazım olacaktır” dedim, telefonu kapattım.

“Herşey diploma demek değildir.” diyenlere hak verdim. Basın Yayın Yüksek Okulu, dalında iyi eleman yetiştiremiyor. Nice diplomasızlar vardır, diplomalılardan çok daha iyi gazeteciliğin ilkelerini bilirler, korurlar. Saygılı olurlar. Hiç değilse “Köşe yazarı nedir? Emekçiye, eğitimciye, meslekte geçen başarılı hizmet yıllarına saygılı olurlar.

Okurlarım, dostlarım, Adapazarı Gazetesi’nden para anlaşmazlığı ile ayrıldığımı sandıklarını söylüyorlar. Hiç ilgisi yok. Çünkü bir kuruş almış değilim yeni ekipten. Öneri bile yapılmadı. Yok canım, Av. Selçuk Gedikli benim en iyi dostumdur. En beğendiğim en iyi dostumdur. En beğendiğim, sevdiğim siyasetçidir. Bir kuruş verdikleri yok ona da… Aslında para ne benim ne de Gedikli için önemli değil. Önemli olan anlayış, bilinçli davranış.

Necdet Güngörsün telefon etti. Ayrılış nedenini sordu. Özetledim. Olduğu gibi.

“Adapazarı’na yazman için odanda yaptığımız anlaşma YENİGÜN’de de geçerlidir. Gönder o Hasan abi ile Yeni Sakarya ile ilgili yazını Yazılarını bekliyorum” dediler.

Evet bundan böyle YENİGÜN’de buluşacağız. Dertleşeceğiz. Hepimiz için sağlıklı günler sürüp gitsin. Sorunları çözülmüş, dertli insanı kalmamış ülkenin insanları olalım. Hepimizin en büyük dileği bu değil midir?

Tekrar buluşmak dileğiyle… Sevgiler, saygılar…