Bunun üzerine Sabatay böyle bir şey olmadığını, bunu Yahudilerin çıkardığını, kendisinin basit bir haham olduğunu söyler ve Mesihliğini inkâr eder. Bunun üzerine padişah bağışlanması için Müslüman olması gerektiğini söyler o da can korkusu nedeniyle Müslüman olmayı kabul eder ve Mehmet Aziz Efendi ismini alır. Sabatayizmin bizim için önemli olduğu yer işte bu aşamadan sonra başlar. Çünkü o görünüşte Müslüman’dır ama kalben değildir. Korkudan kabul ettiği Müslümanlığı kılıf olarak kullanarak yine çalışmalarına gizliden gizliye devam eder.

Çifte dinle ve kimlikle yaşadıkları için bugüne kadar su yüzüne çıkamayan bu kişiler hain, dönek damgası yemekten korkuyorlardı. Ancak bu gün Türkiye’nin AB’ne bağlanan umutlarıyla birlikte su yüzüne çıkma girişiminde bulunuyorlar. Çünkü onlara göre bu vitrini hazırlamak ‘ dincilere’ bırakılamayacak kadar önemlidir. Çünkü devletimizi onlar idare ettiklerini söylüyorlardı. Bu kişilerin uzun müddet kendilerini gizleyerek iş adamı, gazeteci, siyasetçi, bürokrat ve askerlerden oluşan bir yapılanmaya gittiği de gözden kaçırılmamalıdır.

Özellikle sebataycıların sahiplenmeye çalıştığı Atatürk, mason localarını kapatmıştı ve komünist yapılanmalara göz açtırmamıştı. Selanik’ten ülkemize gelen çoğunluğu yüksek eğitimli ve paralı bu insanların Türkiye Cumhuriyeti ve devrimlerinin çekirdek kadrosunu ele geçirmeye çalıştığı doğru bile olsa Atatürk’ün ucu dışarıda olan bu yapılanmalara soğuk yaklaştığı ve bunları devletten uzak tuttuğu inkâr edilemez.

Bir yandan kültürel yozlaşma bir yandan asıl güçlerini barındıran iş dünyasıyla siyaseti onlar belirledi ve ek olarak medya-mafya-asker-bürokrat bağlantılarını kullanarak demokrasimizin acı tarihine neden oldular. İçimizdeki bu gizli ihaneti hiçbir zaman unutmamalıyız.