Şehrimizin  en önemli sorunlarından biri de günlük hayatta ve her türlü işimizde kullandığımız dilimize sahip çıkmak ve bazen, onu yozlaştıran her şeye karşı Çıkmak olmalıdır. Türkçe dünyanın en eski dillerinden biridir Bizi geçmiş kuşaklara ve kültürlere bağlayan ve taşıyacak tek köprü olma özeliğindedir. Ekonomide,

Haberleşmede, yazılı ve görsel basında, kısacası her yerde dilimizi bozmaya yönelik ciddi tehditler bulunmaktadır.

Halkımızın konuştuğu Türkçe ile aydınlarımızın konuştuğu Türkçe arasında derin uçurumlar olabiliyor. Eskiden Arapça, Farsça dillerinin dilimiz üzerinde etkisi fazla iken, bugün İngilizce, Almanca v.s.gibi batı dillerinin etkisi  daha çok görülmektedir. Aydınlarımızın bir bölümü yazarken ve konuşurken yabancı kelimeleri kullanarak kendi kalitelerini topluma göstermek gibi bir yanılgıya düşmektedirler. Aslında halkımız onları anlamamakta, onar da kuramadıkları iletişim sonucunda halktan kopmaktadırlar. İşte bu durum kültürel bölünmeyi doğurmaktadır. Bu kavramı aynı dil grubu içinde olanlar için geçerlidir. Diğer yerel dil ve lehçeler bunun dışındadırlar…

Ayrıca, yabancı kelimelere karşı verilen çabalar kimi zaman aşırıya kaçmaktadır. Türkçe’nin sadeleşmesi için verilen çabalar bazen yeni kelimeler bulunurken “Uydurmaca” haline gelmektedir. Bu uydurma kelimeler halkımız tarafından tutulmayınca dilimiz karmaşık hale gelmekte. Bunun sonucunda kavramlar karışmaktadır. Halbuki “Yaşayan Türkçe” modeli daha uygun bir durumdur.

Yani halk tarafından benimsenmiş kelimeleri yerli kelimeler olarak kabul ederek Türkçe’de karşılığı olmayan yabancı kelimeler yerine karşılık bulmak daha doğrudur. Diğer bir deyişle “Sadeleşme ve yeni kelime türetme” işlemleri birlikte yapılmalıdır.  Adapazarı’nın kültürel ve ekonomik hayatında acaba dilimize gerçekten önem veriyor muyuz? Örneğin, ticari hayatta mevcut bulunan “Ticaret sicili” yasasına rağmen  ticari unvanlarda Türkçe korunabiliyor mu? Çark Caddesi’nde veya başka ticari merkezlerde iş yerlerimizin üzerinde  hangi yabancı kelimeler yazıyor?……