Artvin’den gelmişler 1877-78 yıllarında. Vadiye yerleşmişler. Çok az sayıda insan. 27 haneli Skuruca köyü kayıtlarına geçmişler. Daha fazla gelen yok. Köyün adını Türkçeleştirmek için iyi bir isim düşünüyorlar. İnsanlarımız baya vefalı oluyorlar. Skuruca’nın adı Feyziye oluyor. Resmen isim değişikliği yapılıyor. Feyziye ismini merak edeniniz olur. Artvin’de ünlü bir din adamı varmış rahmetli adı unutulmasın diye bu ünlü din adamının adı Feyzullah iken ufak bir değişiklik ile kolayca akılda kalsın diye Feyziye adını uygun görüyorlar. Nitekim 97 yaşında rahmetli olan Baş komiser emeklisi amcamın Mustafa Çelik Büyükoğlu kendisi gibi büyük olan oğlu Niyazi’nin oğluna ünlü din adamı Feyzullahın adını koymuştur. Feyzullah da dedesi ve babası gibi polis olmuş. Allah uzun ömür versin Feyzullah Çelik’e.

Çocukluğumda 1936 yıllarından sonrası yeni Feyziye’de ne okul var ne cami. Çok sıkışık iç içe evler var. Üvey annemin girişimi ile Feyziye’den Hacı mercan ilkokuluna okumaya gidiş geliş başladı. Okula gidip gelenlerden biride benim. İlkokulu bitirdim. Avare avare gezerken 6 Mart 1942 Cuma günü bir mera da otlamakta olan ata atladım. Akçay Ahmediye Arifiye Köy Enstitüsü dış kapısı. Kapı Nöbetçisi Serdivanlı Ali Ersever kaydımı yaptırıyor. Ve Arifiye Köy Enstitüleri 1-B 550 numaralı öğrenci oldum. Eylül 1947’de de Kavaklı Öğretmen, başöğretmen oldum.

Köyümü hiç unutmadım. Öğretmen Müdür, Başöğretmen ve gazeteci olarak köyüme çok faydam oldu. Valiler ile Milli Eğitim müdürleri ile kaymakamlarla çok iyi ilişkilerim oluyordu. Çok severlerdi beni. Okul temel atmalarına öğretime açılmalarına hep çağırırlardı beni. Giderdik. Çok güzel yazılar yazardım. Gençlik vardı. Heyecan vardı. Heves vardı. Okulsuz Fevziye köyüne ikiden çıktı. İki öğretmen eviyle köylüleri çok sevindirdim. Feyziye’nin ve Şükriye’nin Dere Mahallesi bizim köyün okulunda okumak bay-bayan iki öğretmen verdim. Eser okulundan öğrencim öğretmen olmuş. Babası Ekrem geldi. Söyledi. Köyüme tayin ettirdim. Çok sevilen öğretmen oldu. Herkesçe sevildi. Beğenildi.