Trabzon Akçaabat’tan bile duyanlar gelmişlerdi. Toprağa verilişinde bulunmak için.

“Selçuk Gedikli” isminin, evinin bulunduğu isimsiz sokağa verilmesini istiyor herkes. Sizin de isteyeceğinizi inanıyorum. Bu iki önerimi bir an önce hallederseniz sevinirim.

Eğitim güneşleri

18 Nisan 2013’te yayınlanan Yekta Güngör Özden’in köşe yazısını bugün sizlere tekrar sunuyorum.

Dün 17 Nisan, Köy Enstitüleri’nin Kuruluşu’nun 73. Yıldönümü idi. Ulusal aydınlığımızın kaynağını oluşturacak büyük ve örnek bir atılımın Hasan Ali Yücel, İsmail Hakkı Tonguç ikilisinin unutulmaz çabalarıyla yaşama geçtiği gün. Demokrasiyi amaçlayan lâik Atatürk Cumhuriyeti’nin kazanımlarını ve gücünü artırarak çağdaş uygarlık düzeyinin üzerine çıkaracak yürüyüşün insan öğesinin köylerden başlayarak göreve alınmasını sağlayan girişim, siyasal nedenler ve gerici baskılarla önlenmiş, önce kız erkek ayırımına, sonra azaltmaya gidilmiş, gerçekdışı suçlamalar sonucu etkinlerinin öncülüğüyle 1954 yılında tümüyle kapatılmıştır. Dünyanın örnek aldığı ve övgülere neden olan köy enstitülerinde yazar, şair, sanatçı, öğretmen birçok seçkin, ulusal yaşamımıza unutulmaz katkılarda bulunmuştur, bulunmayı sürdürmektedirler. Bu konuda nice kitaplar, yazılar yayımlanmış, nice etkinlik düzenlenmiş, oluşturulan kuruluşlarla anlam ve amacı üzerinde durularak kapatılmalarıyla uğradığımız yitik, yoksunluk, çekilen zarar anlatılmaya çalışılmıştır. Köy enstitüleri, karanlıkları aydınlatan birer ışık kaynağı idi. El sanatları, spor, müzik, çiftçilik, yapı işleri, yabancı dil, eğitim‐öğretim alanında Türkiye’nin yüzünü kısa zamanda değiştirecek birer bilgiñbeceri, birer devrim ocağı idi. Kıydılar, onlar çalışmalarını sürdürseydi ülkemizin siyasal, ekonomik, toplumsal yapısı hepimize kıvanç verir, hepimizi gönendirir, günümüzdeki sorunları yaşamaz, üzüntüleri duymazdık.