“Öyle şey olmaz! Siz bunca yılın yazarısınız. Emekçisisiniz. Maaşınız olacak Ayağınıza, yazıhanene getirip imzayla verecekler. Her gün yirmi gazete de verilecek” diyen Güngörsün bu anlaşmaya uydu. Muhasebe Müdürü Serdar Bünül diğerleri tanık…

Adapazarı ekibi değişi gazetenin isim babalarından biri olduğumdan, gazete sahibinin babası, amcası eski öğrencim olduğunda yeni ekiple çalışmayı yeğlemiştim. Dünyada er zor işin insanları tanımak olduğunu hep biliriz. Biliriz ama iyi niyetimizle sürekli yanılırız. Bu olayda olduğu gibi…

Sezai masalvari bir açıklama yaptı. “Gazetenin ilkeleri” varmış. Sayıları hiç de az olmayan dergi ve gazetelerde yazdım. İlkelerini çok İyi bilirim. Hiçbirinin ilkeleri arasında “47 yıllık bir gazeteyle, sahibi ile ilgili yazı yayımlanmaz” ilkesi olmaz. Yayımlanmayan yazım siyasi, ideolojik falan-filan değildi. Vefa dolu, bir emek sahibinin çalışmalarının değerlendirilmesiydi. Tek satır yalan değildi, gerçeğin ta kendisiydi. Suçu neymiş övdüğüm Hasan Uyar’ın deneyimi, yeteneği olan, anlaşmalarda en çok güvenilen, sonra onuru ile oynanan, dışlanan birinden teknolojik değişimde yararlanması, aylardır sigortasız, parasız çalıştırılan bu yetenekli kişinin ortada, işsiz kalmasını ilkeleri arasına almışlar. Onu istiyorlarmış. Oysa kendileri yanında gerçeğin yorumları gibi olmadığını telefonla yerlerden konuşarak ortaya koydum. “Hayır, adamlarımızı aldı” uyduruk asılsız gerekçeyle çok sevdiğim iki dostuma sözcüklerle saldırdılar. Mertçe, açıkça, Matur’a telefonda, aynen:

“O yazı yayımlanmazsa yazı Yenigün Gazetesi’nde yayımlanan ilk yazım olacaktır” dedim telefonu kapattım.

“Her şey diploma demek değildir” diyenlere hak verdim. Basın Yayın Yüksek Okulu, dalında iyi eleman yetiştiremiyor. Nice diplomasızlar vardır, diplomalılardan çok daha gazeteciliğin İlkelerini bilirler, korurlar. Saygılı olurlar. Hiç değilse “Köşe yazarı” denilen emekçiye, eğitimciye, meslekte geçen başarılı hizmet yıllarına saygılı olurlar.

Okurlarım, dostlarım Adapazarı Gazetesi’nden para anlaşmazlığı ile ayrıldığımı sandıklarını söylüyorlar. Hiç ilgisi yok. Çünkü bir kuruş almış değilim yeni ekipten. Öneri bile yapılmadı. Yok canım, Av. Selçuk Gedikli benim iyi dostumdur. En beğendiğim, sevdiğim siyasetçidir. Bir kuruş verdikleri yok ona da. Aslında para ne benim, ne de Gedikli için önemli değil Önemli olan anlayış, bilinçli davranış…

Necdet Güngörsün telefon etti. Ayrılış nedenini sordu. Özetledim. Olduğu gibi.

“Adapazarı’na yazman için odanda yaptığımız anlaşma Yenigün’de de geçerlidir. Gönder o Hasan abi ile Yeni Sakarya ile ilgili yazını. Yazılarını bekliyorum” dediler.

Evet, bundan böyle Yenigün’de buluşacağız. Dertleşeceğiz. Hepimiz içi sağlıklı günler sürüp gitsin. Sorunları çözülmüş, dertli insanı kalmamış ülkenin insanları olalım. Hepimizin en büyük dileği midir? Sevgiler, saygılar

Tekrar buluşmak dileğiyle… Sevgiler, saygılar…