İstanbul, Ankara dergi ve gazetelerinde yayımlanan yazı ve şiirlerimi gösterdim. Yazımın yayımlanıp yayımlanmayacağını sordum. İçtenlikle ilgilendi. Hiç unutamam o anı. Güzel bir yazı. Çok güzel bir uygulama. Yayımlayacağım. Ama siz İzmit’te yayımlanan Türkyolu’na gidin, görüşün, oraya yazın. Biz haftada bir çıkıyoruz. Orası sizin için daha iyidir.

Yazı çok güzel yayımlandı. Çok sevinmiştim. Yeni bir aşkla, şevkle ve zevkle yazarlığa başlamıştım. Karasu’nun Karasu Köyü’nde öğretmenim. Gazete gönderiyordu. Bir gün Cumhuriyet geldi. Şaşırdım. Bana Cumhuriyet’i kim gönderir diye. Notunu gördüm. Köy öğretmenleriyle ilgili yazı varmış. Elime geçmez diye göndermiş. Ne kadar mutlu olduğumu kimse bilemez. Köylülerimin önünde bir değer verilen kişi olarak kendimi bir başka güvenceli görmüştüm. Rahmetli Kökçü’nün bu gazete göndermesini ilke edindim. Gönderir dururum tanıdıklara…

Karşılaşmalarımızda hep üç – beş günlük, daima yanımda taşıdığım Yeni Sakarya’ları verirdim.

Oturup sohbet edişlerimiz unutulacak gibi değil. Sakarya’nın en eski basın mensubuydu. Bilinçli bir tutumu, yorumu, değerlendirmesi vardı. Çok güzel bir anlatış biçimi vardı. Olanakları yol verseydi Sakarya’nın en güçlü yazarı olurdu. Rahatsızlığı bu olanağı vermedi… Sakarya’nın geçmişini bir sinema şeridi gibi gözlerimizin önünden geçirir. Aksaklıkları söyler, yapılması gerekenleri tatlı tatlı açıklardı… İyisiniz, iyi! Maşallahınız var derdim. Moral vermeğe çalışırdım. Bahçede çok oturup çok tatlı tatlı sohbetlerimiz oldu. Çok iyi insandı. Nefis kibarlıkta, olgunlukta örnek gösterilecek bir yapıya sahipti.

Dilerim Allah’tan cennet bahçelerindedir şu anda. Tüm yakınlarına başsağlığı diliyorum.