İnsanlar hayatı daha yaşanabilir kılmak amacıyla bitkilerden ya da hayvansal atıklardan yararlanarak çeşitli kullanım eşyaları üretmiştir. Bu unsurları ortaya koymak için kullanılan yöntemler, kuşaktan kuşağa aktarılmış ve yaygınlık kazanmıştır. Anadolu’nun ana geçim kaynakları arasında tarım ve hayvancılığın olması, malzemeye ulaşımı kolaylaştırmış ve bu durum ürün çeşitliliği sağlamıştır. Bitkinin kendisi, sapları ya da tohumlarının değerlendirilmesi ile yapılanlar bitkisel ürün kategorisinde; yün ve kıldan yararlanarak ortaya konanlar ise ham maddesi hayvansal lif olanlar başlığı altında toplanmıştır. Çeşitli teknik ve araçlar yardımıyla şekillendirilen bu malzemelerden sepetler, hasır örtüler,susaklar, urganlar bitkisel ürün; yün ve kıl gibi malzemeler ise dokuma ve kumaş üretiminde değerlendirilmiştir.

Anadolu’nun pek çok yerinde olduğu gibi bitkilerin ve hayvansa liflerin değerlendirildiği merkezlerden biri de Sakarya’dır. Bu bağlamda yörede hasırcılık, sepetçilik, süpürgecilik, susakçılık, urgancılık, çorap-patik örücülüğü, dokumacılık (bez ve kilim), mutaflık, el işlemeleri (iğni ve tığ oyası), ipek böcekçiliği ve yorgancılık) yapılmaktadır.