Mani, halk edebiyatımızın en küçük nazım şekli ve aynı zamanda en büyük yapı taşlarından biridir. Mani türü çok geniş bir coğrafyada kullanılan ve bilinen halk edebiyatı ürünüdür. Halkımızın yaygın olarak söylediği, az sözle çok anlamın ifade edildiği manilerin kaynağında aşk, elem, ızdırap bulunmaktadır. Özellikle bayramlarda, düğünlerde, hıdrellez eğlencelerinde, kadınların bir araya geldiği toplantılarda, asker eğlentileri ve gurbete uğurlama gibi cemiyetlerde maniler söylenmektedir. Edebiyatımızda bulunan binlerce mani içinde türlü sosyal olaylar bireylerin türlü ruhsal durumlarının yankıları kaynaşır durur.
Sakarya düğün gelenekleri ile ilgili sayfadan düğün törenleri hakkında detaylı bilgiye erişebilirsiniz
Buradaki açıklamamıza istinaden aşağıda okuyacağınız manilerin de Sakarya toplumunu ve kültürünü yansıttığını söyleyebiliriz. Bu maniler yöre özelliklerini, yörenin konuşma dilini ve o yörenin insanını yansıtmaktadır. Bu yörede söylenen maniler genellikle anonimdir.
Buğdayı biçiyorum, Yâre yol açıyorum, İstet beni babamdan, Vermez ise kaçıyorum.
Taksi geliyor taksi, Üstünde sarı saksı, Düğünüme gelecek, On minibüs yüz taksi.
Gelin duvara dayan, Pembe boyaya boyan, Benden sana nasihat, Sabahtan erken uyan.
Yaş nane kuru nane, Seni severim anne, İlk yârimden ayırdın, Bundan ayırma anne.
Ayakkabı bağımı, Yâre bağlatacağım, Seveceğim başka yar, Seni çatlatacağım.
Kolundaki saati, Hadi ver de kurayım, Aldılar sevdiğimi, Hangisini vurayım.