1958-61 yıllarında İbrahim Eser İlkokulu Md. idim, idam edilen Fethi Gürcan Yüzbaşı’nın iki oğlu öğrencimdi. Komutan gelirdi, öğretmenlerle voleybol oynardık. Okula çok yardımcı olurdu.

Ardından gelen akıl almaz olaylar, öldürmeler. 12 Eylül 1980 askeri hareketinin olmasına neden oldu. Çok akıl almaz saldırılar, öldürmeler oluyordu. Prof. Nihat Erim ve daha pek çok siyasiler, gençler, gazeteciler öldürülüyordu.

13 Eylül 1980’de öldürmeler azalı. İdamlar, uzun süre cezaevinde kalmalar. Kötü, çok kötü akıl almaz olaylar. Üç-beş hatta 33 kişininin öldürülmesi. Ve 15 Ağustos 1984 Eruh olayı. Küçümsenen ama ardına 34-40 bin kişinin ölümüne neden olan olaylar PKK belası. Mahvolan, perişan olan köyle, kentler ve araçların binaların yakılması, yıkılması.

Geçmişi çok iyi bilen, yaşayan insanlar olarak çok yakınım. Çok korkuyorum. Türkiye’nin geleceği pek değil.

Siyasiler, ağzı laf yapan yetkili siyasiler, genel başkanlar yakın tarihle ilgili kitapları okumuyorlar. “Türkiye bu hale nasil gelmiş?” diye kendi kendilerine sormuyorlar. Üniversite öğrencilerinin tutumları, saldırıları öğrenciye yakışmaz. İki anayasa profesörüne yapılan çok çirkin, hele yumurta atmalar. Ne kadar akıl dışı. Üniversite öğrencisi bunu nasıl yapar? Hayret!

Siyasiler, bilhassa Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç biraz daha dikkatli sözler etmeliler. Yangına körükle, benzinle gitmekten vazgeçmeliler.

Polis kötü davrandı. Ama mecbur kaldı. O çirkin sözlü öğrencinin polise saldırısını, vurmasını görmediniz mi? Herhalde öğrenci olmayanlar vardı. İyicene incelenmeli. Kılı kırk yarma şekliyle. Karamsarım. Umutsuzum Geleceğimizi hiç iyi görmüyorum.

Yarın tekrar buluşmak dileğiyle… Sevgiler, saygılar.